´Golden Girls´, Een intensieve en drukke week!

Dag lieve lezers,

Eindelijk dan een bericht uit Anlong Khong. Na een week in het dorp gewerkt te hebben zijn we morgen een dagje vrij. Afgelopen week heeft in het teken gestaan van ‘werken, werken en werken’. Na terugkomst uit het prachtige Angkor Wat zijn we verder aan de slag gegaan met onze projecten. Naast fysiek werk ook gewerkt aan het script van de documentaire. Volgende week gaan we de interviews houden.
Zoals belooft hier dan de verhalen van de ‘Golden Girls’ vanaf vorige week vrijdag.

Heel veel leesplezier,

Peterhans

Vrijdag 13 augustus, door Lynne

Deze dag gingen we niet verven, graven en sjouwen, maar naar Phnom Penh om met Wendy het tribunaal te bezichtigen waar 5 misdadigers van de Rode Khmer berecht worden en opgesloten zitten. Vooraf moeten zij deze eed afleggen: “Ik zweer dat als ik niet de waarheid spreek, ik 500 levens lang (denk aan Boeddhisme en reïncarnatie) gebeten word door slangen, aangevallen word door tijgers en geraakt word door bliksem”. Dat is nog eens iets anders dan alleen maar zweren met je hand op je hart! Helaas mochten we de gevangenis niet in, maar we hebben wel de rechtszaal bekeken waar 500 plaatsen zijn voor geïnteresseerden die achter glas mee kunnen kijken. Na deze ervaring zijn Regy, april en ik naar the Royal Palace gegaan en Quirine naar het nationaal museum. Het paleis heet niet voor niets Royal: het bestaat uit vele torens van goud, Boeddha’s en gewaden, voor elke dag een andere kleur. De tuinen staan vol met kleurige bloemen en grote beelden en er waren zelfs aapjes! Toen ik er 1 wilde fotograferen, kwam er een Chinees naast me staan met echt een mega lens, zo groot heb ik er nog nooit een gezien. Ik was niet de enige die er verbaasd van stond: de aap was er niet zo van gediend en ging de Chinese jongen happend en blazend achterna, wat een ontzettend hilarisch moment opleverde! Het nationaal museum met kunststukken uit de geschiedenis vond Quirine ook erg mooi. Dit allemaal hebben we daarna uitgebreid gemaild in het internetcafé. Tot nu toe dus een erg gelukkige dag voor een vrijdag de 13e! Maar het ongeluk lag op de loer en het begon opeens te stortregenen en zo hard te onweren dat we elkaar niet eens meer konden verstaan. Binnen een uur stonden de straten zó vol met water dat brommers dreven en mensen tot hun heupen doordrenkt waren. We moesten besluiten wat te doen: door het water lopen naar het restaurant waar we hadden afgesproken, of toch maar even op een andere oplossing wachten? Net toen we bedachten dat er geen andere oplossing was, behalve als er een boot langs kwam varen, kwamen er bloedzuigers te voorschijn en besloten we toch maar te wachten. Een paar uur later kwam onze reddende engel in nood: Syna en zwager met de Tuktuk achter zich aanslepend in het water zonder brommer. We moesten van hem instappen terwijl hij ons letterlijk op handen boven het water uit droeg waardoor we ons net prinsesjes voelden. Hij vertelde ons dat er niet alleen bloedzuigers in het water zaten, maar ook slangen en ratten dus we waren blij dat we ongekanteld bij het restaurant aankwamen. Later kwamen Regy en Peterhans, die overigens een gedeelte wel door het water zijn gewandeld, aan met een bike. Hoog en droog werden ze afgeleverd bij de Blue Dolphin waar we de dag afsloten met een heerlijke maaltijd en vruchtensapjes.

Zaterdag 14 augustus, door April

De dag begon met een lach. De ochtend bevatte namelijk twee leuke verassingen! Peterhans maakte ons om kwart voor 6 wakker met het nieuws dat we vandaag allemaal vroeg op moesten staan om de bus te halen. We moesten zonder te weten waar we heen gingen een tas inpakken voor drie dagen. In de Tuktuk besloten we dat we naar Siem Reap zouden gaan, maar pas op het busstation werd dit bevestigd. We reden namelijk met de Paramount Angkor Express.
De tweede verassing had ermee te maken dat Syna niet mee zou gaan naar Siem Reap en dit vonden we natuurlijk allemaal reuze jammer! Toen Peterhans tegen de Tuktuk driver zei dat een zesde persoon op ons wachtte op het station hadden we nog hoop, maar ook in de bus zat hij niet. Toen er een gemaskerde Cambodjaan binnen kwam zei Lynne, ‘He, dat is net Syna in vermomming!’ We moesten allemaal lachen totdat de man wel erg verdacht ging doen. Syna was incognito de bus in komen lopen om te zien hoe lang het zou duren voordat wij iets door hadden. Heel leuk natuurlijk!
De busreis was korter dan verwacht. Het duurde 6 uur en ging heel snel. Eenmaal in Siem Reap namen we de Tuktuk naar ons guesthouse. Guesthouse sweetdreams. Het was niet erg schoon, maar goed genoeg voor twee nachtjes. Snel hebben we ons even opgefrist om vervolgens de stad in te gaan. Hier hebben we heel lekker gegeten, in de Central Market rond gelopen en jullie in een internetcafé op de hoogte gebracht van al onze avonturen.
Om negen uur hadden we afgesproken in de Night Market. Deze markt is niet zoals alle andere marktjes die we tot nu toe hebben gezien. Ze verkopen wel dezelfde spulletjes, maar de lay-out is veel leuker. Er is meer ruimte om te lopen en alles ziet er heel netjes uit. In het midden vind je een hele leuke loungebar waar we van lekkere ijscoups hebben genoten.
Als afsluiting van deze mooie dag gingen we naar Dr. Fish. Een hele nieuwe ervaring! We moesten onze voeten in een hele grote bak zetten waar allemaal kleine visjes in rondzwommen. Zodra onze voeten het water raakten werden die aangevallen door deze hongerige beestjes die lekker van ons eelt peuzelden. Het kriebelde als een gek, maar al snel was iedereen er aan gewend en gingen we met lekker zachte voetjes naar huis.
Een mooi, avontuurlijk eind van de dag was dat we in het guesthouse opeens in het donker zaten. Onze laatste taakjes voerden we als blinden uit en snel sprongen we onze bedjes in.

Zondag 15 augustus, door Regy

Het was vandaag de bedoeling dat we allemaal netjes om 5 uur klaar zouden staan om bij zonsopgang Angkor Wat te gaan bekijken. Dus wij allemaal netjes onze wekker gezet om kwart over 4, want we wilde na een lange busreis etc. nog wel even lekker douchen. Helaas is tot op heden deze wekker niet afgegaan en werden we om 5 voor 5 wakker gemaakt door Petter hams, de klopman. Dat werd haasten! (wat mij persoonlijk niet een heel goed humeur opleverde). Maargoed, al daar aangekomen was mijn slechte humeur al snel weg want het was echt prachtig! Wat een mooie gebouwen en dat dan in combinatie met de mooie lucht! We hebben dan ook veel ansichtkaart waardige foto’s gemaakt (veel te veel overigens). Het is echt ongelofelijk hoe dat allemaal gebouwd is in die tijd. De stenen kwamen destijds uit de bergen en werden via schepen naar de plek van bestemming gebracht: voortgetrokken door olifanten die aan de kant liepen. Het is dus ook niet gek dat ze alleen al met Angkor Wat 96 jaar bezig zijn geweest onder leiding van verschillende koningen. Al met al waren alle complexen die we hebben gezien prachtig, het was allemaal wel wat afgebrokkeld maar dat is ook niet gek na 1000 jaar: ze zijn dan ook druk bezig met renovatie. Na Angkor Wat zijn we wat gaan eten. Daarna stond ons nog een verassing te wachten (het kan niet op), we gingen namelijk naar het Cultural Village. Dit is een park waar allerlei verschillende toneelstukjes worden opgevoerd over de Cambodjaanse cultuur. Zo wonen we een rijke Cambodjaanse bruiloft bij, zien we chinees Cambodjaanse acrobatiek, kijken we naar een sprookje over een koning en een magische pauw en beleven we hoe bij een bepaalde stam verloofden worden gekozen. Erg toeristisch maar wel leuk om een keer gezien te hebben. Heel Siem Reap is trouwens heel erg toeristisch, het ziet er allemaal heel schoon uit in de stad. Na Cultural Village zijn we in ons guesthouse gaan opfrissen (in deze hitte zweet je na een paar minuten lopen al als een plassende olifant, dus dat was wel nodig). Vervolgens zijn we naar Cambodjaanse massage geweest, even lekker ontspannen (en dat voor een prikkie). Na de massage was het tijd om te eten: in een (toeristisch) straatje met eettentjes. Als klapper op de vuurpijl gingen we na het eten ook even het uitgaansleven van Cambodja testen en ik kan je zeggen: dat was erg gezellig! Dit was niet met locals in een karaoke bar (wat ook leuk zou zijn geweest) maar in een ‘backpackers’ café die Angkor What?! heette. Het was heel erg leuk en stonden al snel op de dansvloer waar we ook nog wat verhalen hebben uitgewisseld met andere backpackers. De tijd ging veel te snel en moesten bijtijds (half 3) weer terug om te gaan slapen, na een lange dag zou het een korte nacht worden want om half 7 moesten we al weer klaar staan voor de bus.

Maandag 16 augustus, door Quirine

’S avonds een vent, ’s morgens een vent” zegt mijn vader altijd. Ook al was hij er vanmorgen niet bij, ik kon het hem horen zeggen. Dit gezegde werd vanochtend door iedereen nageleefd. Lynne en ik stonden ongepland zelfs al om kwart over 6 klaar en April en Regy volgeden niet veel later. Desondanks moest het ontbijt toch nog naar binnen gepropt worden, want onze ophaal-bus was lekker vroeg.
Het is de bedoeling dat ik voor vandaag een verhaal schrijf over de hele dag. Dit kan ik alleen niet want ik heb maar de halve dag meegemaakt. Vrijwel de hele busreis heb ik in comaslaap verkeerd. Omdat ik dus geen minuut heb meegemaakt van de busreis, waren we naar mijn idee binnen de kortste keren terug in Phnom Penh, waar we de rest van het middagprogramma zelf mochten invullen. The Russian Market hebben we nog niet gehad, maar NOG een markt trekken we op het moment niet (ook vanwege de hitte die per dag extremer lijkt te worden… we horen er toch aan te wennen?!). Het blijkt nog een heel gedoe om een Tuktuk te regelen die ons naar een heuse Shopping Mall kan en wil brengen. De eerste kan geen Engels en doet ook eigenlijk geen moeite, de tweede weet de weg niet, en de derde wil 4$.
2.5$ verder zijn we in een enorme mall die bestaat uit minstens zes verdiepingen. We struinen op een heerlijk relaxt tempo alle verdiepingen af en vinden zo een elektronica afdeling, drie kleding afdelingen, een eet afdeling en op de bovenste verdieping zelfs een skatepark en bioscoop. In deze Aziatische chaos zijn we wel een paar uurtjes zoet en na een verrukkelijk frozen yoghurtje is het al weer tijd om ons diner (wederom) bij the Blue Dolphin te nuttigen.
Zoals gewoonlijk gaan we ook vanavond weer terug naar huis met de Tuktuk, alleen gaat dat dit keer niet zo soepeltjes als normaal gesproken. Door een lekke band stranden we aan de kant van de weg, waar we heel hartelijk worden opgevangen door een moeder en dochter die ons vertellen dat de kinderen van hier letterlijk in staat zijn de kettingen van je nek te jatten. Lekker buurtje om in te wonen dus… gelukkig zijn we binnen een half uur veilig thuis, waar we al slapen bij het zien van onze zachte bedjes.


Dinsdag 17 augustus, door Lynne

Na een ontzettend verrassend en ervaringvol weekend achter de rug te hebben, zijn we vandaag weer hard aan het werk gegaan in Anlong Khong. Toen we aankwamen stond het geraamte van het nieuwe schooltje er al en was er al hard aan de opbouw van het bassin gewerkt! Het mooie aan dit project is dat wij mogelijkheden bieden, maar dat het dorpbewoners via de dorpschief bedenken wat nodig is en ook zelf aan de slag gaan. De nieuwe blauwe trap is bevestigd aan het geel geverfde schooltje, wat het een gezellig en kleurrijk geheel -maar nog belangrijker veilig- maakt. Ook het tweede toilet is uitgegraven en gemetseld. Het is erg bijzonder om te zien wat er veel gedaan kan worden met weinig materialen: de rollers die we gebruikt hebben voor het verven werden nu gebruikt om het cement glad te strijken, de lege 15L verfblikken om cement te verplaatsen, de berg zand ontstaan door het graven van een gat voor de wc werd gebruikt om de grond gelijk te maken en ijzerdraad voor het ‘zagen’ van ijzeren platen voor het dak. Water om het cement nat te maken haalden we uit een plas in het gras en soms spartelden wat visjes op het cement die snel weer terug gegooid werden. Het was erg zwaar in de hitte, dus ik ging even wat water pakken en zag Syna praten, lachen en een paaldans nadoen voor de jongens die ook even een break hielden. Toen ik ernaartoe liep, glimlachten de jongens ondeugend naar me en ik vroeg me meteen af wat Syna wel niet allemaal verzonnen had. Hij wilde het niet vertellen, maar gelukkig vertelde Narin (de lerares) mij dat hij had verteld dat we in Siem Reap in een naaktbar hadden gedanst!! Wat een praatjesmaker is het toch, het ergste was dat we die jongens niet eens kon vertellen dat het niet waar is, omdat ze alleen Khmer spreken! Yok is een student uit het dorp en spreekt wel Engels, waardoor we een leuke band hebben opgebouwd. Ze vertelde vol enthousiasme dat spaghetti haar lievelings eten was en daarom kwamen zij, Narin en de leraar Rotana bij ons eten. Helaas was ‘moeder’ vergeten spaghetti te koken en aten we rijst, maar het was alsnog ontzettend gezellig.

Woensdag 18 augustus, door April

Na een lange hete nacht moesten we weer aan het werk in het dorp. Het ziet er allemaal al zo goed uit! Iedereen werkt heel hard en het werk is daarom heel snel gedaan. Binnen de kortste keren werden wij ook weer aan het werk gezet. We moesten een kar vol zand naar de andere kant van het dorp brengen om het onderstel van het bassin op te vullen. Dit klinkt misschien als een Oké klusje, maar geloof me, ik heb nog nooit zo erg gezweet!
Na een paar keer heen en weer gelopen te hebben, namen we een korte drinkpauze. Terug bij de school waren ze heel hard aan het werk met het storten van een pad om het nieuwe schoolgebouw. Ook waren ze bezig met het bouwen van een laag muurtje tegen wateroverlast. Regy mocht ook nog even meebouwen, maar het hoge tempo van de vakbekwame Cambodjanen is niet bij te houden!
Een ander belangrijk deel van deze dag was het werken aan de documentaire. We hebben met z’n vieren een opbouw gemaakt en even later gingen Lynne en ik met een colatje bij het lunchhuis zitten waar we voor elk project een paar goede vragen hebben bedacht. We zijn lekker opgeschoten!
Net toen we terug naar de school wilden lopen kwam Regy aanrennen met het nieuws dat er net een olifant langs liep! : D Nou, de mensen die mij goed kennen weten hoe leuk ik olifanten vind, dus ik heb meteen mijn camera gepakt en ben er achteraan gerend! Het leuke beestje bleek medicijnen rond te brengen. Op zijn rug had hij grote pakken met geneeskundige middelen en we zagen mensen betalen om drie keer rond zijn slurf te mogen lopen. Yok vertelde dat dit een goede gezondheid zou voortbrengen.
We zitten precies op de helft van de reis en elk jaar wordt er dan voor de werkers een borrel gegeven. Peterhans en Syna hadden cola en bier gekocht die we na een korte toespraak van PH gezellig met z´n allen hebben opgedronken. Tijdens het feestje voelden we ons net een kermisattractie. Iedereen wilde met ons op de foto!
Al veel te snel moesten we weer terug naar huis. We waren ongelooflijk vies, dus we hebben heerlijk gedoucht en zijn daarna lekker ons bed in gedoken!

Donderdag 19 augustus, door Regy

Ik wil mijn stukje niet beginnen met vandaag maar bij gebrek aan creativiteit zie ik geen andere uitweg. Vandaag was het wederom een werkdag, maar dit keer waren er niet heel veel mensen aan het werk (3 werkernemers en wij) want het beton dat vorige dagen is gestort moest drogen. Er was dus eigenlijk niet veel te doen maar toch hebben we ons steentje weer bijgedragen en hebben we de grond rondom de school geëgaliseerd (wat toch nog wel wat werk bleek te zijn). Verder hebben Syna en PH een deel van het salaris van de werkers uitbetaald. Op alle gezichten van de werkers was een trotse glimlach te zien.
Ook hadden we vandaag een Nederlandse gast, namelijk een vriend van mijn ouders: Kees. Hij heeft een dagje met ons meegelopen en een hoop foto’s in het dorp gemaakt. Met die foto’s is hij van plan om een kalender te ontwerpen en dan gaat hij proberen of die gratis gedrukt kan worden zodat we die kunnen verkopen voor volgend jaar. Een erg leuk idee dus hopelijk gaat dat lukken!


Dit was wel weer een lang verslag met onze ervaringen. Het was dan ook een lange week! Komende week zal in het teken staan van de afrondingen. Dat wordt dus nog hard werken. We sluiten ons nog even een weekje op in het dorp en gaan we samen met de dorpelingen aan de slag om zoveel mogelijk af te ronden. Wordt vervolgd!

Uiterlijk volgende week vrijdag komen we weer met het volgende verslag!

Tot dan, X X X X X X

Veel liefs,
April, Lynne, Quirine, Regy en Peterhans

Wil jij ook het Cambodja project steunen? Maak dan jouw vrijwillige bijdrage over op:
Stichting En Route, Rotterdam:
Giro 2619459 o.v.v. Cambodja 2010
Alvast super bedankt!
Het Cambodja project is een initiatief van Stichting En Route uit Rotterdam( http://www.stichting-enroute.nl )