Team augustus aan de slag

Lieve lezers,
Hier onze eerste weblog vanuit Cambodja, Anlong Kong. Onze reis begon woensdag op Schiphol waar we door veel familie, vrienden en vriendinnen op Schiphol zijn uitgezwaaid. De nacht van woensdag en donderdag hebben we overgeslagen en donderdag om 14.00 uur kwamen we lichtelijk uitgeput aan bij ons huis. De eerste middag gebruikt om te acclimatiseren en plannen uit te werken. Vrijdag en zaterdag zijn we vol aan de bak gegaan in het dorp.
Het team doet het geweldig en we hebben het heel gezellig met elkaar. We worden overal vriendelijk ontvangen en er wordt goed voor ons gezorgd. Het is geweldig om te zien dat wij nu door de 12 werkers in het dorp worden meegenomen en dat zij ons nu gaan uitleggen wat we kunnen gaan doen. Wat een positieve ontwikkeling vergeleken met vorig jaar waar wij vaak het voortouw moesten nemen. De mensen zijn trots op hetgeen zij al hebben gedaan en zijn blij dat ze door de inzet van alle deelnemers van En Route in de gelegenheid worden gesteld om aan het werk te zijn in hun eigen dorp. Zij realiseren zich de nut en noodzaak van de werkzaamheden.
Complimenten voor de juligroep die de zaken geweldig hebben overgedragen. Wij konden zo aansluiten en aan het werk.
Vandaag (zondag de 16e) zijn we in Phnom Penh. Even een dagje vrij om de rest van de week er weer hard tegen aan te gaan. Tot en met komende vrijdag zijn we in het dorp aan het werk en we zullen proberen om woensdag weer een weblog te plaatsen.
Hieronder de dagverslagen. We hopen op veel reacties van het thuisfront!

Groetjes en tot de volgende weblog
Shaira en Peterhans


Woensdag 12 augustus en donderdag 13 augustus door Kim en Richard
Iedereen was zo als afgesproken goed om 09.00 uur aanwezig op Schiphol.
Het was bijna zover,nog even de koffers en backpacks sealen,en uiteraard nog even een groepsfoto!
Daarna nam iedereen nog even uitgebreid afscheid,met hier en daar een traantje (die horen er ook bij).
Maar daar gingen we nu dan echt,met zijn allen door de douane,en ready to go!!
Dan de eerste vlucht van Amsterdam naar Singapore, het ging hellemaal prima! De service was echt heeel goed en de gezelligheid zat er al zeker in.
De een lag heerlijk te slapen en de rest kon of niet slapen of vond de films veel leuker.
Na 13 uur vliegen kwamen we aan op Singapore en konden we even lekker de benen strekken.
Na de benen gestrekt te hebben konden we weer verder op weg naar Cambodja. We moesten nog 4 uur vliegen en vlogen eerst van Singapore naar Siem Reap,en vlogen van Siem riep door naar Phnom Penh.
Aangekomen in Phnom Penh stonden Sina, Reth en Liang ons heel leuk op te wachten met een groot spandoek met alle namen erop en uiteraard Welkom.
Na het Welkom gingen we door met een vette leuke bus door op naar het huis.
Op weg naar het huis waren de meeste zo moe dat ze de energie niet meer hadden om ook nog even dat leuke busritje wakker te blijven.(ik was zelf ook heel moe maar kon niet slapen)
Goh daar waren we dan eindelijk bij het huisje. Ik zelf had geen echte verwachtingen van het huisje. Onderweg zagen we zoveel verschillende huisjes waardoor dit ook niet echt duidelijker werd. Even voorstellen aan het bescheiden gezin die eigenlijk geen engels praten. Het huisje staat op een best groot erf. Wij slapen boven, alle dames slapen op een grote kamer en Peterhans, Willem en ik slapen in een apart kamertje er naast. Er zijn geen echte ramen op onze kamer, het zijn allemaal luiken. Peterhans gaf aan dat we vandaag geen bijzondere dingen zouden doen. De reis heeft ons ook erg gesloopt dus het leek hem verstandiger om vandaag te wennen aan de omgeving. Iedereen ging een beetje zijn eigen gang. Willem en ik gingen naar de “Vader” waar de groepen van vorig jaar hadden geslapen. Vader zou de Volleybal wel kunnen oppompen. Na heel wat zoeken en 3 keer langslopen kwamen we er achter waar “Vaders” nou echt woonde. Zijn dochters zorgden er voor dat de bal goed hard werd. Op de heen weg kwamen we al jongetjes tegen die volleybalde. Ik gaf toen al aan dat we zouden komen om mee te volleyballen. Op de terug weg deden we dit dan ook. Deze kinderen die konden volleyballen als een gek! Ze waren rond 6 jaar maar hadden een balgevoel niet normaal! Buurtbewoners kwamen ook nog kijken bij het volleybal. Na een uurtje volleyballen waren wij wel stuk dus gaven we aan dat we wilden stoppen. Dit vonden ze erg jammer maar morgen weer een dag! Terug gekomen gingen we voor het eerste eten op z’n Cambodjaans. Kleermakerszit zit er voor mijn stijve lichaam niet meer in, maar omdat we toch op de grond eten was dit niet het gemakkelijkst. Met zere billen genoten we dan van de overheerlijke lunch die door de gastvrouw werd klaar gemaakt. Het was dan een Hot dog ala Peterhans(stokbrood met een banaan en chocopasta er in) en een eitje met groenten. We hebben de maaltijd overleefd en was ook nog lekker! Ook gingen we de fietsbanden oppompen voor morgen, dat onze eerste werkdag word. In de avond hebben we nog een beetje gek gedaan met de kinderen. Nu na het eten ben ik helemaal stuk van de vele uren zonder slaap. Daarom stop ik nu ook met schrijven zodat ik nog lekker mijn ogen kan sluiten. O ja de mensen hier zijn echt super vriendelijk!!
Vrijdag 14 augustus door Willem en Marlies
Vandaag was een dag vol met nieuwe indrukken en ervaringen. Het was de eerste werkdag, we werden vroeg wakker door de zon die al flink de kamer in scheen, al was het pas 6 uur. Omdat het de eerste werkdag was werden we een beetje gespaard en we hebben op ons gemak van ons eerste ontbijt in Cambodja genoten. We ontbeten met stokbrood en de gastvrouw had ook nog eitjes met groente gemaakt. Daarna was het tijd om de fietsen te pakken en, nadat we ons leven gewaagd hadden door de hoofdstraat over te steken, zijn we opnieuw op ons gemak met de wind door onze haren over een zandweg omringd met rijstvelden naar het dorp gefietst.
In het dorp werden we door iedereen, en dan vooral de kinderen, aangekeken en enthousiast begroet. De kinderen pakten onze handen vast en we hebben zeker duizend keer ´´Hellooo!´´ en ´´Bye Bye´´ geroepen. Het eerste halfuur waren wij wel helemaal overdonderd door de compleet andere cultuur in een keer. Natuurlijk hadden we al wat gezien, en hadden we al een nacht in een totaal ander huis dan het onze geslapen en op de grond gezeten tijdens het eten, maar toch konden we ons niet voorbereiden op de indruk die het dorp op me maakte. De armoe en vervallen huisjes op palen, samen met breed lachende, vieze kinderen en ontspannen uitziende mensen in hangmatten.
Ons contactpersoon in het dorp, Sina, heeft ons toen rondgeleid en een hoop uitgelegd over de projecten die wij gaan realiseren. De lokale werkers waren al aan het werk en door de juligroep was er duidelijk veel werk verricht. Toen was het tijd om de handen uit de mouwen te steken. Met schoppen in de aanslag en een zakdoek op ons hoofd, stapten we de blubber in. Graven met 30 graden was toch iets zwaarder dan we dachten en daarom wisselden we elkaar vaak af. Toen we vanochtend begonnen, was de greppel eigenlijk nog geen greppel. Er was een klein beginnetje gemaakt maar de rest was dichtgegroeid met planten. Na een uur was een heuse greppel al echt ontstaan. Bij een greppel die de juligroep al gegraven had, werd cement gestort en een muurtje gebouwd.
Na een siesta waarin we lekker in een tempel geluncht hebben met zelf meegebracht brood en water, gingen we nog even aan het werk. Het windje wat kwam opzetten was bijzonder welkom en gelukkig bleef het droog. Sina en Peterhans hadden vanochtend zand, cement, steen en puin gekocht om de greppels af te werken. Nadat dit geleverd was konden we de muurtjes gaan bouwen.
Tijdens het graven kwamen we van alles tegen, zoals: heel veel aaltjes waardoor Rachel heel erg ging gillen, krabben, garnaaltjes en zelfs een giftige slang. Diep respect was er voor de eenarmige man die waarschijnlijk het hardst van iedereen heeft gewerkt en alles alleen wou doen. Hij heeft zelfs een kapotte hakschop gerepareerd. Nadat we rond vijf uur gestopt waren gingen we nog even langs het opgeknapte schooltje en werden we weer luid begroet door de kinderen die op dat moment les hadden. Daarna begonnen we aan de terugweg.
Eenmaal thuisgekomen sprongen we meteen onder de douche. Nouja, douche… Een hoop stenen potten waaruit we water konden scheppen. We hebben ons dan ook zeker een halfuur vermaakt met elkaar natgooien en genieten van het verkwikkende water! Nog een nieuwe ervaring voor sommige was het handwassen, iets wat we nog nooit gedaan hadden. Een goeie truc was in je teiltje te gaan staan en lekker te gaan stampen. De moeder van ons gastgezin had heerlijk voor ons gekookt en daarna was het tijd om lekker te chillen. Dat is ook wel nodig, want morgen wordt weer een dag vol stenen sjouwen…

Vrijdag 15 augustus door Shaunna en Bionda.
Om 5 uur s´ochtends wakker gemaakt door een flink hard schreeuwend baby geluid waarnaar iedereen naar zijn zaklamp griste om te zien wat voor gruwelijk dier dat geluid maakte. Bleek het een gekko van niet meer dan 15 cm. De hitte is anders dan gister, nu verdraaglijker maar zodanig dat iedereen zijn eigen douche van zweet maakte. Bij aankomst wist iedereen gelijk waar die nodig was en grappig genoeg wisten veel van de lokale kinderen onze namen nog. In drie roulerende groepjes gingen we aan de slag, stenen en zand halen, graven en water drinken. Zo zijn we de eerste paar uur aan de slag geweest, met grote vorderingen want de geul is al halverwege naar de school.

Na ons middagdutje pakten we ons werk weer op onder begeleiding van de Cambodjanen die lieten zien hoe we te werk moesten gaan. Uit de modder kwam van alles tevoorschijn, onder andere bloedzuigers, krabben en slangetjes. Één van de Cambodjanen vond het leuk om een slangetje naar de voeten van Julia te gooien, Julia riep `Nee, niet naar mij!´ Wat lijkt op het Khmer voor fuck you! Alle Cambodjanen schoten in de lach terwijl Julia het natuurlijk niet zo had bedoeld. Aan het eind van de middag kregen alle meiden een Cambodjaanse naam. Daarna waren we blij om naar huis te fietsen, snakkend naar een koele douche.
Shaunna en Bionda


Tot de volgende weblog

Heel veel groeten en kusjes;
Bionda, Dineke, Julia, Kim, Marlies, Nina, Rachel, Richard, Shaira, Shaunna, Willem en Peterhans



Wil je ons blijven ondersteunen?
Maak dan een vrijwillige bijdrage over op:
Stichting En Route, Rotterdam:
Giro 2619459
o.v.v. Cambodja 2009 augustus



Het Cambodja project is een initiatief van Stichting En Route uit Rotterdam (http://www.stichting-enroute.nl ) en wordt op financieel gebied gesteund door Xplore van het Ministerie van Buitenlandse Zaken(http://www.xplore.nl). Bezoek ook onze website http://www.cambodjaproject.nl