"Petter Hams" en de Golden Girls in Cambodja

Dag lieve lezers,

Allereest hartelijk dank voor de leuke berichtjes. Hier zijn we ontzettend blij mee! Het heeft even geduurd voordat we weer een internetverbinding hadden. We zijn er dan! Afgelopen donderdagnacht, na 3 lange dagen met weinig tot geen slaap, zijn we dan aangeland in ons huis. We hebben kennis gemaakt in het dorp en werken de plannen verder uit.

Vandaag zijn we in Phnom Penh en zijn we op ‘de lunch’ geweest bij Wendy. Wendy komt uit Australie en werkt als Coordinator Witnesses bij de ‘Experts Support Unit’ van het ‘United Nations Assistance to the Khmer Rouge Trials’. Aanstaande vrijdag zullen we dan ook een bezoek brengen aan het gebouw van het ‘Cambodja-tribunaal’.

In het dorp waren/zijn wat onenigheden met Rith en Leang. De dorpsraad, maar ook Syna, is niet tevreden over de wijze waarop zij hun werkzaamheden uitvoeren en dat heeft geleidt tot wat onderlinge conflicten. Vooralsnog zijn ze op non-actief gesteld en maandagochtend ga ik samen met de dorps-chief, Syna en de district-chief (soort commissaris van de koningin) het gesprek aan met beide heren om te bezien waar de knelpunten liggen en te zoeken naar mogelijke oplossingen. Ondertussen halen de dorpsbewoners nu zelf, in toerbeurt, het vuilnis op. Wordt vervolgd dus!

De term ‘Golden Girls’ is voor de meiden geheel van toepassing. Wat een geweldig team. Het gaat goed samen en we hebben een hoop lol. Iedereen is verschrikkelijk enthousiast. Dat is natuurlijk heel fijn om mee samen te werken! Nu gaat het dan echt beginnen. We zijn nu ‘ondergedompeld’ in het Cambodjaanse leven. Ver weg van alle (multi)media, we hebben elkaar en alle Cambodjaanse mensen waar we samen mee gaan werken om onze doelen te verwezenlijken!

Morgen gaan we starten met het schilderklaar maken van de school en treffen we voorbereidingen voor een nieuw toiletgebouw en een nieuwe (stenen) trap naar de school. Vrijdag a.s. lezen jullie hier meer over!

‘Petter Hams’ (Wel sterk, maar geen familie van ....)

Donderdag 5 augustus, door Quirine

Na een heerlijke nachtrust werden we (naar ons idee) veel te vroeg gewekt door Petter Hams. Om 5 uur ’s morgens zouden we opgehaald worden en naar het busstation gebracht worden. Dit betekende dat we dus al om half 5 moesten opstaan...
De bus waarmee we naar Poipet worden gebracht is voorzien van alle gemakken. Vrij ruime zitplaatsen, airco, we krijgen zelfs ontbijt in de bus. Hadden we dat geweten, dan hadden we zelf niet de halve ‘seven-eleven’ leeg gekocht voor vertrek. Hoewel de reis verschrikkelijk lang duurt, is het lang niet zo erg als verwacht. Bij de grens worden we opgewacht door meerdere kereltjes die ons zo snel mogelijk naar de immigratie dienst willen hebben. Bepakt en bezakt sjokten we door de hitte naar een ‘huisje’ waar we formulieren moeten invullen en onze paspoorten moeten laten zien. Wanneer dit alles is gelukt, lopen we weer verder, naar de echte grens. Onze bagage wordt nu gelukkig met een karretje vervoerd.
Nog 3 controles, politiemannen, kilometers verder zijn we dan eindelijk in het land van bestemming; CAMBODJA! We hebben wel meteen de eerste domper binnen, de bus naar Phnom Penh vertrekt pas over 3uur. Wachten…
Ook de bus naar Phnom Penh is reeds voorzien van airco en dergelijke gemakken. Toch lijkt het nu veel langer te duren! Pas tegen een uur of tien komen we dan eindelijk aan in Phnom Penh. Syna staat ons al op te wachten en staat letterlijk te springen om Petter Hams weer te zien. Onze bagage wordt in een tuktuk gegooid en wij zelf… wij moeten achterop de motor bij syna en nog een ander klein kereltje. Zelf vind ik het al doodeng om thuis achterop de fiets te gaan bij iemand, laat staan hier achterop de motor bij mensen die ik niet ken in een land waar ze als idioten rijden… gelukkig ben ik niet de enige die het eng vind. Lynne en ik mogen dus samen bij Syna, Regy en April gaan bij de kleine man, en Petter Hams heeft een privé chauffeur.
Omdat Syna vandaag jarig is mogen we mee naar zijn verjaardags feestje. Boven de Aw-Kun-Shop zit een ruimte waar Syna’s vrienden allemaal al zitten te eten op de grond. Als een soort gourmet stel staat er een grote pan op de grond waar allemaal groente en vlees in wordt gedaan. Iedereen krijgt een bord met rijst en dan is het verder gewoon bijscheppen vanuit de pan. We worden op deze manier wel echt meteen ondergedompeld in het Cambodjaanse leven. Hoe stoer is het om gewoon een echte Cambodjaanse verjaardag te vieren.
Maar ja, aan ieder feest komt een eind. Op de motor worden we om 24.00 uurnaar het huis gebracht waar we de komende weken zullen wonen. De bedden zijn snel verdeeld en het is eigenlijk meteen raak; we gaan liggen, er wordt nog een paar keer gedraaid, en binnen 5 minuten is iedereen in slaap.

Vrijdag 6 augustus, door Regy

Vandaag geen kloppende Petter Hams of wekker maar we mochten lekker ‘uitslapen’. Tenminste zover dat kon want al in alle vroegte vond er een bijeenkomst voor onze deur plaats van de districtchief de dorpschief en de plaatsvervangende dorpschief, de stafmedewerkers van de school, Syna en Peterhans die druk (en hard!) aan het praten waren over het probleem met de vuilnismannen. Helaas heb ik daardoor alsnog niet echt uit kunnen slapen maar dat heb ik ’s middags weer in kunnen halen. Het plan was namelijk om naar Anlong Kong te gaan maar door een probleem met het vervoeren van de fietsen en het warme weer (we zouden anders een heel eind moeten lopen) is dit niet gelukt. We hebben vandaag dan ook vrij weinig uitgevoerd op wat lezen/kletsen en slapen na. Daar valt dus niet veel over te vertellen. Dan maar over hoe het er hier uitziet! We slapen bij een familie, niet in huis, maar in een bijgebouwtje. Ik had verwacht dat we in een woning op palen zouden gaan slapen maar al snel bleek geen spoor van palen (dat dacht ik tenminste) later hoorde ik dat het huis waar zij in wonen op palen staat maar dat ze er sinds kort een muur omheen hebben gebouwd waardoor het een ‘normaal’ huis lijkt. Het ziet er best mooi uit allemaal, op de wc (een gat in de grond waar je boven moet hangen en waarbij je door middel van een bakje water uit een bak door moet spoelen) en de douche (een grote kruik met water waarbij je ook doormiddel van kleine bakjes water jezelf moet afspoelen/wassen) na. Maar dat is allemaal goed te doen, gewoon even wennen!
De kippen en honden (muggen, salamanders, vliegen etc) houden ons gezelschap en lopen wat rond. De kinderen van de familie zijn erg schattig, we hadden ze ieder een Shrek knuffeltje gegeven die we vanuit Nederland hadden meegekregen, ze waren er heel erg blij mee! Op een gegeven moment kwamen er heel veel kinderen spelen die allemaal nieuwsgierig waren en stiekem om hoekjes van muurtjes keken (wat wij natuurlijk door hadden). Dat was ook wel grappig.
Het regent nu al uren en zitten binnen, dadelijk maar weer eens gaan slapen want morgen gaan we naar het dorp en moeten we er vroeg uit!

Zaterdag 7 augustus.
De eerste kennismaking met het dorp. Hier de indrukken van de Golden Girls;

April

Vandaag dus voor het eerst Anlong Khong. Ik zou niet kunnen zeggen wat me het eerst opviel. Misschien waren het de huisjes, misschien de mensen. Het was in ieder geval geweldig! Het dorp lijkt net een soort kamp. Heel gezellig! Het verschil tussen de huizen is erg groot. Er zitten hutjes tussen, maar ook hele mooie, geverfde huisjes. Iedereen leek blij ons te zien. De kinderen renden meteen achter ons aan en waren erg nieuwsgierig. “Hello! What’s your name?” Ik voelde me erg welkom. : ) Ik heb erg veel zin om te beginnen met het verbeteren van het schoolgebouw. Een leuk kleurtje kan het wel gebruiken! Het was een erg leuke dag (ondanks de hitte, daar moet ik nog wel even aan wennen) en de mensen zijn super aardig! Een geslaagde kennismaking.

Quirine

Dat wat je standaard verwacht bij een ‘krottenwijk’ is in Anlong Khong niet aan de orde. Het verbaasde me echt hoe hoog het ‘villa-kakelbont-gehalte’ (denk aan het huis van Pipi Langkous) hier is; fel gekleurde huizen op hoge palen steken boven de wat kleinere hutjes van bananenbladeren uit. Kinderen op fietsen en jongens op brommers. Baby’s in hangmatten en oude dametjes die op de vloer eten aan het klaar maken zijn. Ik voelde me echt een mongool, rondstappend door een dorp dat je niet kent, foto’s makend als een gek. Het was echt super om te zien hoe we achtervolgd werden door het welkomstcomité; de kinderen van het dorp. ‘helloooo, ghow ar joeee?’ Er was één stelletje dat het wel heel lang vol hield, een jongetje en een meisje, vermoedelijk een tweeling, hebben ons echt het hele dorp door gevolgd. Pas toen we bij Rith’s huis kwamen haakten ze af. Ook toen we weer vertrokken op onze prachtige fietsen werden we tot aan de rand van het dorpje begeleid. Ik heb nu al zin om maandag terug te gaan!

Regy

Anlong Khong, ik wist natuurlijk wat ik kon verwachten door de verhalen van de vorige groepen en de foto’s. Toen we het dorp binnen kwamen voldeed het ook aan die verwachtingen. Maar nu krijg je de geuren/geluiden/rondrennende en nieuwsgierige kinderen er nog extra bij. Ik had verwacht dat het een shock voor me zou zijn maar omdat ik me daar juist zo op had voorbereid viel het reuze mee. De kinderen waren heel erg schattig en die hadden ook meteen mijn ‘ hart gewonnen’. Iedereen was blij om ons te zien, het was wederom een hartelijk ontvangst.
Het schooltje en de waterkanalen zagen er goed uit alleen lag er hier en daar nog wel wat afval, het afval dat eigenlijk in de prullenbakken moet lag er nu in een straal van 2/3 meter omheen. De huisjes verschilden erg van elkaar, je kon het verschil tussen ‘rijk’ en erg arm goed zien aan de huizen. Een paar huisjes waren nog best wel mooi en groot, maar het overgrote deel leeft nog op zo’n 2 bij 2 tot 5 bij 5 meter en dan soms met 7 mensen in een huisje. Die huisjes zijn dan gemaakt van afval platen/hout en bamboebladeren.

Lynne

Na een mooie fietstocht door het groene landschap waar rijstplukkers te bewonderen waren, kwamen we vol verwachtingen aan in het dorp Anlong Khong. We werden hartelijk welkom geheten door vele kinderen die ons de rest van onze tijd in het dorp volgden. Wat een mooie koppies en wat een prachtige van golfplaten, bamboebladeren en hout ontworpen huisjes op palen waar hele families in wonen. Sommige huisjes zijn van steen gebouwd, wat het verschil tussen arm en rijk kenmerkt. Door de ‘staking’ van de vuilnismannen is het dorp rommelig, maar er is door de greppels en het bassin -aangelegd door de groepen van afgelopen jaren- minder last van overstromingen. Al met al heeft het dorp een mooie eerste indruk op mij achter gelaten.

Tot zover onze ervaringen tot en met gisteren. Aanstaande vrijdag komen we met het volgende verslag!

Tot dan, X X X X X X

Veel liefs,
April, Lynne, Quirine, Regy en Peterhans

Wil jij ook het Cambodja project steunen? Maak dan jouw vrijwillige bijdrage over op:
Stichting En Route, Rotterdam:
Giro 2619459 o.v.v. Cambodja 2010
Alvast super bedankt!
Het Cambodja project is een initiatief van Stichting En Route uit Rotterdam( http://www.stichting-enroute.nl )