De eerste volle week in Anlong Khong

Dag lieve lezers,

We hebben weer een mijlpaal bereikt. Onze site heeft vandaag meer dan 10.000 bezoeken gehad! (Meting vanaf 19 juni j.l.) Onze laatste weblog is ruim 2.200 keer bekeken!

De eerste week zit er bijna op. We zijn gestart met de 7 projecten. Hierover meer in onderstaand verslag van de ‘Golden Girls’.
Ik heb de vorige keer gemeld over de problemen met Rith en Leang. Afgelopen maandag was er dan ‘het’ gesprek. De leden van de dorpsraad, de staf van de Actieve Hulp Cambodja, wij en natuurlijk Rith en Leang waren aanwezig in de school. Zij lieten zich vertegenwoordigen door de broer van Rith. Dit werd dan ook geen gesprek maar een kleine ‘dorpsrechtbank’ waar ik als voorzitter een ieder zijn/haar woordje kon laten doen om uiteindelijk te komen tot een besluit. Na een 2 uur durende zitting (waar af en toe wel wat lelijke woorden vielen) heb ik de ‘zaak’ geschorst. In de schorsing met de chief, Syna en de vertegenwoordiger van Rith en Leang overleg gehad. Bij terugkomst het besluit; Rith en Leang werken niet langer meer voor ons. Zij krijgen nog wel hun loon van juni en juli. Alle spullen die zij in hun huis hebben liggen van En Route (bedden, matrassen, scheppen, bijlen en nog veel meer) dienen zij de volgende dag in te leveren. Met Syna en de Chief zullen we volgende week 2 nieuwe vuilnismannen selecteren.
Een besluit wat voor alle partijen wenselijk was. Nu konden we dan echt aan het werk.

De chief is erg ingenomen met onze projecten. Hij is nieuw in het dorp en heeft een groot netwerk. Hij heeft de Minister van Educatie uitgenodigd om onze projecten te bekijken. De eerste afspraak werd afgezegd, maar het is wel de bedoeling dat hij in de loop van de komende weken langs komt! Er is nu ook een dagelijks overlegje over de stand van zaken. In de loop van komende week gaat er een brief naar alle bewoners over de hygiëne in het dorp. Vanaf 1 september a.s. dienen alle bewoners op dinsdag en donderdag hun huisvuil aan de weg te zetten voor de vuilnisdienst en bewoners die wonen aan de waterkanalen worden verantwoordelijk gesteld voor het onderhoud van dat stuk. De Chief Security and Safety houdt toezicht en grijpt in indien bewoners zich niet aan de regels houden. De kanalen die niet aansluiten op een erfgrens worden onderhouden door de vuilnismannen.

De meiden doen het geweldig. Ze maken lange dagen en zijn nu niet alleen bruin, maar ook geel van de verf, rood van het stof en zwart van het graven! Dat maakt het een kleurig geheel. Ondanks het feit dat krekels en andere verschrikkelijke enge beesten af en toe zorgen voor wat gegil tijdens de nacht is iedereen ´s ochtends redelijk aanspreekbaar. Om half 7 staan we op en om 8 uur zitten we op de fiets naar het dorp. ´s Middags zijn we rond half zes weer terug bij het huis.

Vanochtend hebben we een bezoek gebracht aan Wendy bij de ‘Extraordinary Chambers in the Courts of Cambodia’ van de Verenigde Naties (het Cambodja Tribunaal).

Afgelopen week hebben we te horen gekregen dat we in aanmerking zijn gekomen voor een beurs van het CUCU-4-CHILDREN-fonds. Hier zijn we natuurlijk heel blij mee, want de toiletgebouwen en de trap waren wat duurder uitgevallen dan begroot.

Echter, er is nog veel te doen en als we alle projecten dit jaar geheel willen uitvoeren hebben we nog € 1.700,00 nodig. Giften zijn dus nog steeds welkom op onderstaand rekeningnummer!

Hier de verhalen van de meiden,
Heel veel leesplezier, Peterhans

Zondag 8 augustus, door Lynne

Deze dag was er één vol nieuwe ervaringen! ’s Ochtends half 9 vertrokken we per TukTuk, een soort 4 persoons koetsje dat getrokken wordt door een brommer, naar de Tuol Sleng gevangenis. In deze gevangenis werden in de jaren zeventig mensen die een gevaar vormden voor het regime van de Rode Khmer, zoals intellectuelen en gehandicapten, opgesloten en gemarteld totdat zij het regime erkenden. Dat dit op gruwelijke wijze heel veel onschuldige mensen is overkomen was te zien aan de martelwerktuigen, schedels in de kasten en duizenden foto’s van de vermoorde mensen. Het was ontzettend indrukwekkend. Jullie begrijpen vast dat we wat stiller weer weg gingen dan we aankwamen, maar al snel was het weer lachen geblazen toen de tuktuk kantelde toen we uitstapten! Wat erg opvalt in de stad is de enorme hoeveelheid motoren/scooters die kriskras door de straten rijden en via getoeter van automobilisten gewaarschuwd worden voor hun aanwezigheid. We gingen lunchen bij een Australisch stel die vrienden zijn van April’s ouders en werden hartstikke welkom onthaald met een barbecue. Ze hebben een groot huis met palmbomen in de achtertuin waar Syna wonderbaarlijk makkelijk inklom om kokosnoten voor ons te plukken. We hebben genoten van het lekkere eten, gezelschap en kokosmelk! Daarna op naar the Russian Market, een soort bazaar met allerlei kleine kraampjes waar vooral sieraden, kleding en stoffen verkocht worden. We zijn nou eenmaal een meidengroep, dus hebben we super mooie zijde stof gekocht om mooie broeken van te laten maken. Na ook veel souvenirs ingeslagen te hebben en jullie in het internetcafé op de hoogte te hebben gesteld van onze avonturen, zijn we uit eten gegaan bij the Blue Dolphin waar vooral het toetje van gefrituurd fruit met ijs heel lekker was!! Deze mooie dag hebben we afgesloten met cocktails in een gezellige loungebar.

Maandag en dinsdag 9 en 10 augustus, door April

Maandag was vooral een dag waar we veel moesten wachten. De dag begon met de bijeenkomst in het schoolgebouw. Na afloop ging Peterhans naar Phnom Penh om verfspullen en ladders te halen en gingen wij overleggen over wat we willen gaan organiseren voor de kinderen in het dorp. Het ging allemaal heel soepel totdat een paar kwajongens naar binnen kwamen om ons een leuk cadeautje te geven. Een mooi, grote, slijmerige pad… we hielden ons nog in tot ze met het dier gingen gooien, toen heeft Quirinne ze maar naar buiten gejaagd. Rond twaalven gingen we even lunchen (de chief nodigde ons uit om bij hem thuis uit te komen rusten), daarna liepen we terug naar de school waar het echte werk begon. Eerst het gebouw afstoffen en toen de verfspullen werden gebracht zijn we begonnen met het schuren van de voorkant. Met de welkome hulp van wat enthousiaste dorpskinderen hebben we bijna de hele voorkant afgekregen! Om vijf uur begon de engelse les voor de wat oudere leerlingen, waar we ons even hebben voorgesteld. Hierna zijn we terug gefietst naar het huis. Dit keer ging Syna op de fiets en Peterhans op de motor!
´s avond weer heerlijk gegeten en daarna lekker vroeg gaan slapen.
Dinsdag zijn we meteen begonnen met het schuren van de rest van de school. Er stond een heel team voor ons klaar en met z´n allen hebben we op toptempo het hele gebouw afgemaakt! Ondertussen ging Regy met Peterhans mee om met de chief de minister van onderwijs op te vangen. Hij zou langs komen om onze projecten in Anlong Khong te bekijken, om de school nu officieel te autoriseren tot lesgevend instituut en zodat de chief kan vragen of de kosten van de school door de overheid betaald kunnen worden. Jammer genoeg was er een probleem met zijn auto en kon hij niet meer komen. Daarna hebben Syna en Peterhans, onder toezicht van de dorpsraad, alle spullen opgehaald bij Rith en Leang. Leang begon ruzie te maken met de chief. Dit was niet handig van hem, want hierdoor wordt zijn positie in het dorp allen maar slechter. Na een uurtje waren alle spullen uit de huizen. Alles staat nu in de opslag bij de chief. Het Cambodjateam 2011 kan daar alles ophalen volgend jaar!
Na een regenpauze trokken we de pot verf open en hebben we met het hele team de voorkant van de school een lichte kleur geel geverfd. Een goede start van een grote klus.

Woensdag 11 augustus door Regy

‘2 lucifers met kop en 1 zonder, wie de ene zonder kop trekt mag morgen mee met Syna op de motor om een trap voor de school te kopen’ zo klonk het gisteravond uit de mond van Peterhans. Ik mocht als eerst en dat was meteen de goede. Dus ik vanmorgen mee op de motor, het was heel gaaf maar soms kreeg ik een rilling als ik over zijn schouder keek en de inhalende auto’s en brommers zag en dat dan in combinatie met het getoeter. Wat een rommeltje! De trap-man hadden we uiteindelijk gevonden en die ging mee naar de school om alles op te meten.
De trap van de school is een van onze vele projecten, de houten trap is namelijk rot en staat op instorten. Wat we verder allemaal nog gaan doen deze maand is:
- Een nieuw schoolgebouw om ook ’s avonds Engelse les te geven aan jongeren en volwassenen, momenteel zijn dat 5 groepen en die passen niet in de huidige klaslokalen.
- Nieuwe toiletten (2) plaatsen bij het schoolgebouw (er staat nu een toilet die verstopt is en waarvan de beerput kapot is)
- Het waterbassin. Om de school en de toiletten te voorzien van water wordt er een bassin gebouwd, hier wordt water in opgevangen en gefilterd. Daarna wordt het schone water naar de school gepompt.
- De school schilderen, de school staat nu al enkele jaren en had wel een opknapbeurt nodig.
- Het jaarsalaris van de vuilnismannen & het aanbieden van een microkrediet om voor beide vuilnismannen een brommer aan te schaffen waarmee ze het vuilnis weg kunnen brengen. De brommer betalen ze in 10 maanden terug, daarna zijn de brommers hun bezit.
Daarnaast gaan we nog wat leuke dingen doen met de kinderen en jongeren in het dorp. We gaan de Breijer petjes versieren, we gaan met de sabic-triatlon shirtjes nog leuke dingen doen en we gaan met de gekregen tandenborstels het tandenpoetsproject voortzetten. Ook gaan we kleien en leveren we een bijdrage aan de Engelse lessen.
De rest van de dag zijn we met zijn allen bezig geweest met het schilderen van de school. ’s Avonds zijn we naar de killing fields gegaan. Dat was heel indrukwekkend om te zien maar vooral bruut/gruwelijk wat daar allemaal heeft plaatsgevonden. Het monument dat gemaakt is ter nagedachtenis van alle slachtoffers was een vreemde gewaarwording. Honderden schedels, beenderen en kledingstukken lagen in het monument. Op het terrein zijn honderden massagraven ontdekt. Na 1978, het einde van het Rode Khmer regime, zijn de graven geopend. In Cambodja zijn honderden ‘killing fields’, deze is zo bijzonder omdat hier alle gevangenen uit de Tuol Sleng gevangenis in Phnom Penh zijn geëxecuteerd. Op het terrein hebben we de graven kunnen zien, hebben we kunnen lezen op welke gruwelijke wijze mensen werden geëxecuteerd en was er een tentoonstelling waar de geschiedenis en de val van het rode Khmer werd weergegeven. Het was weer een dag vol nieuwe ervaringen.

Donderdag 12 augustus, door Quirine

Omdat we de afgelopen dagen eigenlijk alleen maar met hetzelfde bezig zijn geweest (op ons bezoek aan de Killing Fields na dan) is er besloten dat de weblog van vandaag zal gaan over ‘de sfeer’. Over de sfeer in de groep kan ik kort zijn; die is gewoon super. Hoe kan het ook anders he!
Met sfeer bedoel ik eigenlijk de omgeving. Vooral wanneer je voor de eerste keer in Azië bent heb je het idee alsof je in een omgekeerde wereld bent beland. Als gekken rijden ze hier met brommertjes, motoren, fietsen, auto’s, tuktuk’s en koeien over de straten. Er wordt non-stop getoeterd en links en rechts inhalen is hier ook een dood normale zaak. ’s Morgens met ‘vader’ op de brommer rijd je langs de weg die naar Phnom Penh leidt. Grote huizen op palen naast kleine hutjes van hout tussen marktjes en telefoonwinkels, tankstations, auto-onderdelenwinkels en bakkertjes.
Niet alleen op de ‘grote’ weg rijden er ontiegelijk veel brommers, ook het dorp moet het ontgelden. Met z’n 2en of met z’n 5en, met pakken rijst of zakken fruit, 2 of meerdere baby’s, kippen, alles gaat op zo’n brommertje. Een van de werkers die bij het project hoort, komt iedere dag met zijn tuktuk vanuit Phnom Penh naar het dorp. Hij spreekt geen woord Engels, maar dat doet de rest van de groep werkers eigenlijk ook niet. Sinds een dag zorgt dit dan ook voor hele aparte situaties. Situaties waarin je weet van elkaar dat je over de ander spreekt, maar je ook weet dat de ander het over jou heeft en moet lachen om de vreemde dingen die je doet.
Gelukkig is er wel enige vorm van communicatie. Met de docenten en sommige leerlingen kunnen we lekker kletsen over van alles en nog wat, en via hen kunnen we ook contact leggen met de andere werkers. Het is leuk om te zien dat wij niet de enige zijn die onder de hitte lijden. Vooral vandaag was het een snik hete dag en op de een of andere manier schept dat toch ook weer een band… letterlijk want met scheppen hebben we losse grond moeten vervoeren naar de andere kant van ‘de dijk’ om er maar vanaf te zijn.
Om ook nog maar wat te zeggen over het eten, kan ik melden dat wij reeds iedere ochtend zijn verblijd met een vers gebakken omelet boordevol groenten op een zacht romige pistolet. ’s Middags is de lunch al wat minder rijk, met zacht geworden brood van vanmorgen met kleffe chocopasta of plakkerige honing. Volgens mij is het gezin in het dorp waar wij iedere dag mogen eten ook niet zo blij met ons, want op de een of andere manier maken we er iedere dag een beetje een zooitje van met broodkruimels etc. ’s avonds om precies 18.00 lokale tijd komt ‘moeder’ het avond eten brengen. Voedzame maaltijden, die voornamelijk uit rijst, kip of rund, en groenten bestaan, vormen het menu. Ook grijpen we niet mis aan al het heerlijke fruit dat we hier dagelijks over en te veel op ons bord geschoven krijgen.
Het is ondertussen al 20.26, wat betekent dat we over ruim een uurtje weer aanstalten gaan maken om naar bed te gaan. Dit houdt in dat de tanden gepoetst worden en de pyjama’s aan gaan, maar ook dat er verwoed op muggen gejaagd wordt. Met moeite hebben Lynne en ik er gisteren twee te pakken gekregen waarna we ook nog eens last kregen van een ‘gigantisch beest’ (lees: een krekeltje van ongeveer 2 cm.) Na het nodige drama momentje kan er dan eindelijk geslapen worden. Zoals altijd is het maar weer afwachten hoe veel muggenbulten we de volgende ochtend zullen vinden wanneer we weer te vroeg wakker gekraaid worden door de hanen.

Tot zover onze ervaringen tot en met gisteren. Uiterlijk volgende week vrijdag zijn we weer online en komen we met het volgende verslag!

Tot dan, X X X X X X

Veel liefs,
April, Lynne, Quirine, Regy en Peterhans


Wil jij ook het Cambodja project steunen? Maak dan jouw vrijwillige bijdrage over op:
Stichting En Route, Rotterdam:
Giro 2619459 o.v.v. Cambodja 2010
Alvast super bedankt!
Het Cambodja project is een initiatief van Stichting En Route uit Rotterdam( http://www.stichting-enroute.nl )