Naar de provincie Takeo

Hoi allemaal,
Het is bijna een week geleden dat ik in de ‘bewoonde’ wereld was met Internet, Wifi, Cappucino, patat etc. Toch wel een beetje vreemd dat je gewend raakt aan al die zo alledaagse dingen. In de provincie Takeo weinig tot niets van deze wereldse zaken. Na enkele dagen besef je weer hoe ‘rijk’ we zijn in ons landje met al deze ‘geneugten’. Het was weer een bijzondere week waar we veel werk verzet hebben in Anlong Khong, maar ook bij Carola in Takeo. Hier weer een verslag van de afgelopen week.
Veel leesplezier!


Donderdag 3 november 2011

Vanochtend hebben we een afspraak met de directeur van de ‘Prison Fellowship Cambodia’. Om 09.00 uur zijn we bij Adam Hutchinson. Een gedreven man uit Nieuw Zeeland die zich het lot van (ex) gedetineerden aantrekt. Cambodja heeft momenteel zo’n 15.000 mensen in detentie, waarvan zo’n 1500 jongeren en vrouwen. Er zijn 5 ‘Goverment Prisons’ met een capaciteit van zo’n 10.000 gedetineerden en de rest is ingesloten in de kleinere provincie-gevangenissen. Deze zijn bij de provinciale rechtbanken gepositioneerd. De kleinste gevangenis telt zo’n 50 gedetineerden, de grootste ruim 2.500! Deze laatste ligt op ongeveer 10 km van Phnom Penh.

De organisatie van Adam, gefinancierd door de Australische overheid, richt zich met name op de ‘Goverment Prisons’. Zij verzorgen voor de gevangenen o.a. educatielessen, trainingen gericht op gedragsverandering en ‘restorative justice’, in Nederland beter bekend als herstelrecht. Voor hen die dat willen zijn er ook nog zingevingtrainingen en bijbellessen. Vanuit de overheid wordt dit initiatief ondersteund om uiteindelijk ook hier recidive te verminderen. Voor vrouwen in detentie neemt de ‘Prison Fellowship’ de zorg van de kinderen op zich. Momenteel zijn er zo’n 70 kinderen van vrouwelijke gedetineerden in een 24-uursopvang. Vooral als de vrouwen ver van hun woonomgeving geplaatst zijn is het van belang dat de kinderen in contact blijven. Het is ook voor de Cambodjaanse overheid een streven om gedetineerden zo dicht mogelijk bij hun woonplaats in detentie te plaatsen, echter de capaciteitsdruk om dit te realiseren is soms zo groot dat er geen andere mogelijkheid bestaat om mensen in een andere provincie te plaatsen.

De ‘Prison Fellowship’ werkt in Cambodja met zo’n 400 vrijwilligers die de activiteiten verzorgen. Zij verzorgen in de regio ook de nazorg middels 24-uursopvang en begeleiding naar werk. Een mooi initiatief. Het is voor Adam en zijn organisatie ook wel hard werken om hun positie binnen het gevangeniswezen te behouden en, daar waar mogelijk, uit te breiden. De overheidstructuur is wat anders ingericht dan bij ons. De rechterlijke macht is gepositioneerd onder het Ministerie van Justitie en de Directeur Generaal van het Gevangeniswezen valt onder het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Hierdoor zijn het ‘straffen’ en het daadwerkelijk ‘uitzitten van de straf’ gescheiden en kan het soms gebeuren dat de visie op de ‘tenuitvoerlegging’ soms anders wordt geïnterpreteerd dan wat met de ‘straf’ wordt bedoeld.

Het was geweldig om met Adam van gedachten te wisselen over de wijze waarop straffen uitgevoerd kunnen worden. Het was ook goed om te horen dat hij, via zijn kanalen in het internationale netwerk, had vernomen van de ‘Motivational Interviewing’. Een methode die wij in Nederland alle medewerkers van het Gevangeniswezen aanbieden. Hij is er zich van bewust dat medewerkers in een gevangenis een belangrijke en zware taak hebben om een bijdrage te leveren aan het motiveren van gedetineerden om uiteindelijk recidive te verminderen.

De 3 uur die we hadden waren ook zo voorbij! Het was een waardevolle meeting. Adam gaat regelen dat we een bezoek gaan brengen aan de gevangenis in Phnom Penh. Dan kan ik ook zien wat er daadwerkelijk allemaal gebeurt.

’s Middags een motortocht naar Takeo, de Provincie waar Carola en haar vrijwilligers het weeshuis, een school en een boerderij runnen. Het is zo’n 80 km van Phnom Penh. Achterop bij Syna, in de verzengende hitte, 2 uur over het smeltende asfalt. Na 40 km even de ‘heupen’ strekken en lunchen bij een lokaal ‘langs de weg kraampje’ en dan weer verder. We hebben het gered. Carola staat al te wachten bij het Guesthouse waar we eerst een verfrissende douche nemen. Momenteel zijn er 4 vrijwilligers aan het werk bij Carola en gezamenlijk gaan we naar haar projecten, wederom zo’n 15 km rijden.

Vergeleken met Phnom Penh en omgeving is de natuur hier een verademing. Uitzicht op de bergen, mooie groene (rijst)velden, jungle en een redelijk begaanbare weg. Zelfs de lucht is frisser! Vervolgens een rondleiding langs de projecten. Dit heeft Carola, ondanks het feit dat ze nog verschrikkelijk veel wil uitvoeren, goed voor elkaar. Het ziet er allemaal geweldig uit, de klassen zijn goed gevuld, het land staat er geweldig bij en de kinderen uit het weeshuis spreken geweldig Engels. Een prachtige basis. Aangezien het vroeg donker is weer snel terug naar het guesthouse om ons voor te bereiden voor het diner.

Carola heeft kennis gemaakt met een Amerikaanse jongen, Dean, van Cambodjaanse ouders. Zijn ouders zijn tijdens de burgeroorlog in de tijd van de Rode Khmer gevlucht naar Amerika. Nu was de keuze voor hem om het Amerikaanse leger in te gaan of om in Cambodja het hotel en de varkensboerderij van zijn vader te gaan runnen. Hij heeft gekozen voor het laatste. We waren uitgenodigd om bij hem te eten. Met zijn zevenen op stap naar Dean die een verrassing voor ons had. En dat werd het. Een voorafje van gebakken hond en een glas ‘red label whisky’ als aperitiefje. Ik ga maar niet vertellen wat er verder op tafel kwam. Het was ontzettend gezellig en we gingen in ieder geval niet vroeg naar bed!


Vrijdag 4 november 2011

Dat was even wennen. Wederom er rond zessen uit en zelf mijn ontbijt gaan halen. Het guesthouse biedt wel een breakfast aan, maar ik krijg het nog steeds niet voor elkaar om ’s ochtends als warme rijst met groente en vlees naar binnen te krijgen. Ik ben tevreden met mijn broodje jam en chocopasta en een overheerlijke kop koffie. Syna daarentegen zit te genieten en met veel geluid werkt hij zijn ontbijt naar binnen, regelmatig slurpend aan zijn thee om de grotere stukken makkelijker te kunnen malen!!!
Om 7 uur zitten we op de brommer naar Carola. Het is in het binnenland zeer rustig op de weg en in 20 minuten zitten we aan de thee. Er zijn wat zaken die gerepareerd moeten worden, en Carola zit ernstig verlegen om een ‘handyman’. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, want Syna en ik vormen een uitstekend team als het gaat om repareren (dat vinden wij!). Eerst het kapotte aggregaat. Deze is nodig om het grondwater naar boven te pompen en staat al enkele weken niets te doen. Met de regen van de afgelopen maanden was dat geen probleem, maar nu het droge seizoen er aan komt is een werkend aggregaat een must. Wij dat hele ding ontmantelen, serieus kijkend of alle draadjes goed zijn aangesloten, veel discussie onder elkaar en uiteindelijk het ‘lek’ gevonden. De bedrading tussen de generator en het ‘stopcontact’ was dusdanig verweerd dat de opgewekte stroom niet werd doorgegeven. Draadjes vernieuwt en….generator doet het weer. Vervolgens naar de handpomp bij de vijver op de boerderij. Bleek in eerste aanleg vrij simpel op te lossen te zijn. Niets bleek minder waar. Een pijp die, vanaf de slinger, 5 meter het water in ging. Onderaan weer een pijp van zo’n 5 meter die horizontaal over de bodem ligt en aan het eind een slang die drijvend wordt gehouden. Daar komt het water binnen. Deze bleek losgeschoten van de 2e pijp. Door het pompen is er veel zand naar binnen gezogen waardoor het in de pijpen verstopt is geraakt. Alles moest er uit. Syna vindt zwemmen in ondoorzichtig water al niets, ik heb toch enige vrees voor de loslopende (en zwemmende) slangen, dus we vonden 1 jongen bereidt om ons te helpen! Dat vonden de andere jongens ook wel wat, dus er lagen zo’n 4 jongens in het water te spelen om uiteindelijk alle pijpen uit het water te duiken. Na alles op het droge gehaald te hebben we pijp voor pijp alles schoongemaakt. Inmiddels was het al tijd om weer terug te gaan voor het donker werd. We hebben de boel opgeslagen om volgende week af te maken.
’s Avonds met z’n allen weer naar Dean om nu gewoon te eten. Ook heel gezellig. Op tijd naar bed!


Zaterdag, 5 november 2011

Na een heerlijk ontbijtje met koffie weer terug naar ‘huis’. Na afscheid genomen te hebben van Carola, Mark, Eva, Yvonne en Trudy vertrokken we weer met de brommer. Rond het middaguur arriveerden we weer in Phnom Penh. Nog even een lunch in de Blue Dolphin en door naar Anlong Khong om te zien hoe Mr. Ra en zijn werkers waren opgeschoten. Dat waren ze. De school was geheel geschilderd. Ze hadden de afgelopen dagen flink doorgewerkt. Ze waren nu nog bezig met de schoolborden. Nog even meegeholpen met het opbrengen van schoolbordverf en uiteindelijk rond 17.00 uur weer bij de familie waar we gezellig met z’n allen nog een biertje (Angkor) gedronken hebben.


Zondag, 6 november 2011

Vandaag een vrije dag. Lekker uitslapen tot 8 uur, rustig ontbijten, wasje doen, boek lezen, financiën bijwerken, slapen, hangen, eten, drinken, eindelijk even een dagje lekker niets. Heerlijk ontspannen!


Maandag, 7 november 2011

Vanochtend weer vroeg uit de veren. Het wordt druk. We beginnen met het plaatsen van ramen en deuren op de benedenverdieping waar we nog 3 lokalen gaan bouwen. De stenen en cement zijn geleverd en we kunnen aan de slag. Een dag waar ik mij voornamelijk heb bezig gehouden met cement maken en stenen/cement sjouwen naar de werkers. Aan het eind van de dag spierpijn, maar weer een voldaan gevoel. Iedereen werkt verschrikkelijk hard om alles op tijd af te hebben. Eigenlijk een heel gewone dag. ’s Avonds was er een geweldige tropische onweer- en regenbui. Lekker verkoelend maar ook fascinerend hoe het hier tekeer kan gaan. Wederom waren de bliksemschichten weer enerverend, dit soort onweer hebben we in ons landje (misschien gelukkig) niet.


Dinsdag, 8 november 2011

Na een bezoekje aan de school, waar Mr. Ra iedereen flink aan het werk houdt, eindelijk weer Phnom Penh om mijn mail te lezen en deze weblog te plaatsen. Even weer een echte cappuccino en een verkoelende airco.

Morgen zijn we nog even in het dorp aan het werk en donderdag gaan we naar Takeo om de waterpomp te fixen. Vrijdagochtend gaan we naar Kep om vervolgens met een bootje naar Rabbit Island te gaan. Dit betekent dat ik volgende week weer ‘online’ ben om verslag te doen.

Jullie een hele fijne (werk)week toegewenst,

Groetjes en tot de volgende weblog maar weer,

Peterhans

Wil je meedoen aan het kado voor het huwelijk van Syna;
Stort jouw bijdrage op Raborekening 12.75.13.256 t.n.v. P. Koperberg en vermeld ‘HUWELIJK SYNA’. Stuur mij ook even een mail met een foto van jou naar p.koperberg @ gmail.com als je meedoet.

Wil jij ook het Cambodja project steunen? Maak dan jouw vrijwillige bijdrage over op:

Stichting En Route, Rotterdam:

Giro 2619459 o.v.v. Cambodja 2011

Alvast super bedankt!

Het Cambodja project is een initiatief van Stichting En Route uit Rotterdam( http://www.stichting-enroute.nl )

Voor het Cambodjaproject 2012 werkt En Route samen met Stichting Commundo www.commundo.nl en de Stichting Hopefull Children's Center Cambodja www.hopchicen.org