Rabbit Island; Nature experience/adventure weekend

Hoi allemaal,

Wederom een enerverende week. Na flink hard doorwerken in het dorp een korte break. Een lang weekendje weg naar Rabbit Island, een prachtig eiland niet ver varen vanaf Kep. Wat een rustig ‘chill’ weekend zou worden is tot een ‘adventure-weekend’ verworden. Dat lezen jullie straks wel.

Cambodja blijft een bijzonder land. Toen ik gisteren terug was bij ‘mijn huis’ en in mijn hangmatje nog even aan het nagenieten was, bedacht ik mij dat ik hier al bijna 3 weken ben en al zo snel gewend ben aan dit leven. De geluiden, geuren, temperatuur, het dagritme en op de achtergrond de stemmen van de mensen die in het Khmer met elkaar praten. Zo rustig en relaxed en ieder op zijn of haar manier gelukkig met hetgeen ze hebben. Al met al; genieten!

Groetjes en veel leesplezier,
Peterhans

Woensdag 9 november 2011

Vandaag weer verder met het metselen van de muren voor de lokalen. Eerst alles goed afmeten om vervolgens de kozijnen en deuren te plaatsen. Vervolgens de muren optrekken. Eigenlijk een hele gewone werkdag. Met Mr. Ra de komende dagen doorgenomen. Morgenochtend vertrekken we naar Takeo. We hebben afgesproken dat de benedenverdieping a.s. maandag geheel opgebouwd is zodat we vervolgens het geheel kunnen plamuren. Aan het eind van de werkdag hebben we met alle workers de zogenaamde woensdagmiddagborrel genomen. Dit is gelijk gekoppeld aan een partijtje volleybal. Een ontspannende afsluiting van de dag.
’s Avonds mijn rugzak ingepakt voor 4 dagen elders. Weer even nadenken wat ik nodig heb om te ‘overleven’. Niet zoveel dus, heb mijn kleine rugzak dus maar genomen. Vervolgens weer van een heerlijke maaltijd genoten. Deze keer, naast de standaard rijst en groenten, was er vis. De garnalen wist ik nog wel thuis te brengen, de vis was wat moeilijker. De in de vissoep (met nudels) zit vrijwel de hele vis. Volgens mij kan een beetje ‘Bones’ de vis weer geheel in elkaar zetten. Maarja, als men het hier ook eet, ga je er niet dood van. De soep was op (had wel wat moeite met de oogjes) en bleek nog smaakvol ook!

Donderdag 10 november 2011

Om 8 uur weer op de brommer naar Takeo. Ik heb het steeds wel over een brommer, maar alles t/m 125 CC is hier een brommer. De vaart zit er dus lekker in en omstreeks 10 uur zijn Syna en ik bij het guesthouse van Dean. Inchecken duurde even want de kamers moesten nog even gesopt worden, maar uiteindelijk waren we om 11 uur klaar om met Carola naar de boerderij te gaan om de pomp te fixen.
De school was gesloten. Het is hier vakantie in verband met het Waterfestival (feest om het einde van het regenseizoen te vieren). De jongens van het weeshuis waren weer blij om ons te zien. Met hulp van de jongens hebben we de pomp weer in elkaar gezet. Na een paar uur flink doorwerken hebben we de boel weer in elkaar. Echter het touw, waaraan diverse doppen zitten om het water naar boven te geleiden, is al zo oud dat we de knopen (die verkeerd om de doppen zaten) er niet meer uit konden krijgen. Concreet hield dit in dat we de pomp als geheel wel weer in elkaar hebben gezet, maar dat deze zonder een goed touw en de juiste doppen het nog steeds niet doet. We hebben Channey, de projectmanager van Carola, uitgelegd wat er nog moet gebeuren om de pomp echt werkend te krijgen. Dat was wel een kleine teleurstelling, maar dat hebben we weer goedgemaakt met een volleybalwedstrijd met de jongens.
Aan het eind van de dag hebben we een (arme)familie bezocht voor wie Carola een huis heeft laten bouwen. Zo’n huis kost ongeveer € 1.500,00. Eerst woonde de gehele familie in een hutje van palmbladeren. De familie bestaat uit Opa’s en Oma’s, kinderen en kleinkinderen. Het huis is standaard 5m bij 4m en staat op palen (2,5 meter boven de grond). Het ontwerp is van Rutger Kuipers, architect bij Qupus. Hij heeft voor Carola de bouwtekeningen gemaakt, zodat er in de toekomst meerdere van deze huizen gebouwd kunnen worden voor de echt arme families op het platteland.

Uiteindelijk weer net voor donker terug in guesthouse. Met Carola, Eva, Mark en Syna van een goede maaltijd genoten. Nog even een ‘shared taxi’ geregeld voor de volgende ochtend. Om 8 uur vertrekken we naar Kep. Trudy en Yvonne sluiten dan ook aan voor het weekendje Rabbit Island.

Vrijdag 11 november 2011

Om 8 uur zou het busje komen, geen busje. Snel een andere taxi geregeld. Een aftands ‘VW busje’ waar je normaal met zijn negenen in kunt. Hier niet. Incl. bagage kunnen er wel 30 mensen in. Gelukkig bleef ons dat bespaard en zaten we er in met 15 mensen. Na een ‘adventure’tocht van 2 uur waren we in Kep waar we werden afgezet bij de Pier. Hier vertrokken de bootjes naar het eiland. Vanwege het feit dat een ‘Cargo Shipping’ bedrijf een bedrijfsuitje had naar het eiland, waren er voor de eerste nacht geen huisjes beschikbaar. We konden wel in tentjes. Voor niemand een probleem. Met zijn zevenen in de boot en een klein uurtje varen naar ‘Rabbit Island’. Overigens is er op dat eiland geen rabbit te bekennen. Het eiland dankt haar naam aan het feit dat het, van bovenaf gezien, op een konijn lijkt. Eenmaal aangekomen konden we de bagage kwijt in de huiskamer van de familie. Vervolgens een duik in de heerlijke warme zee. Biertje er bij, lekker dobberen en kletsen. Dat houdt je wel een tijdje vol! Tussen 5 en half 6 een spectaculaire zonsondergang. Je ziet hier de zon daadwerkelijk onder gaan. In een tijdsbestek van 5 minuten is de zon verdwenen. Syna had voor ons kokosnoten geplukt en die werden met smaak leeggedronken. Ook werd ons geleerd hoe we het kokos er uit kunnen schrapen. Een apart apparaat met een metalen gekartelde schijf waar je het kokos overheen schraapt. Het schraapsel heeft dan de echte smaak van kokosnoot. Het deed ons even verlangen naar een chocoladefontein (self created Bounty).
Ons tentje is niet meer dan een houten vlonder (50 cm boven de grond), een matras, klamboe en een dak. Verder geheel open. Spectaculair, op ongeveer 5 meter van de zee. Na het opmaken van de bedden werd er voor ons een kampvuur gemaakt van kokosnootbast. Terwijl we gezellig bij het vuur zaten kwamen de medewerkers van het Cargo bedrijf er bij. Zij hadden ingezouten vleeslappen en wilden deze even opwarmen. Dit mocht natuurlijk en na een paar minuten zaten we met zo’n 30 mensen om het vuur, genietend van de vleeslappen. We werden uitgenodigd bij het feest. Dat konden we niet laten schieten, met z’n allen naar de Cambodian Party. Locale muziek en dans werd afgewisseld met westerse disco. Bier, muziek en veel gezellige mensen. Natuurlijk meedoen met de traditionele dans rond de tafel en met de handen wringend van onder naar boven, van links naar rechts. Een hoop plezier en voldaan gingen we rond 12 uur naar de tenten waar we, luisterend naar de kabbelende zee, al snel vertrokken waren.

Zaterdag 12 november 2011

6 uur; de haan kraait, het leven op het eiland begint op gang te komen en (bijna) iedereen wordt wakker. Wat een luxe nacht, heerlijk geslapen en direct een duik in de zee en even zwemmen. Zo wil je elke dag wel wakker worden. Dan een heerlijk ontbijtje. Om 9 uur gaan we met de boot weg om naar een snorkelplek te varen. De zee is rustig en na een uurtje varen zijn we de duikplek. We hebben niet echt het optimale materiaal, maar na even passen en onderling ruilen heeft iedereen de juiste uitrusting en plonsen we van de boot. Anderhalf uur genieten en dobberend op het wateroppervlak. Het water is helder en het zicht is groots. Een diversiteit aan vissen en koraal. Niet het allermooiste koraal, daar zijn wel mooiere plekken van in de wereld, maar voor het snorkelen prima. Nadat een ieder zich (letterlijk) weer de boot in had gehesen, kregen we nog een rondvaart om het eiland. Aan de ene kant Vietnam en aan de andere kant Cambodja. Veel eilandjes en mooie vergezichten. Het is wel verschrikkelijk warm, we lijken wel sponzen en het meegenomen water is dan ook zo op! Rond 1 uur weer terug aan de wal en tijd voor het ‘island-napje’. Even lekker ontspannen in de schaduw van de bomen. Af en toe even een duik om weer af te koelen. Rond drieën stond de trekking ‘eiland rond’ op het programma. Vol goede moed vertrokken we. Instructies van de bewoners: Pad volgen en waar geen pad is door de zee. Op zich niet zo ingewikkeld. Het was een geweldige expeditie. Een paar uur lopen door de jungle. Geen andere geluiden dan de dieren en de zee. Wat een overweldigend geheel. Syna had gelukkig wel een kapmes mee, want soms waren we wel het pad kwijt. We hadden 1 voordeel, verdwalen op een eiland van 2,5 km bij 2,5 km is niet echt een gevaar. Wilde orchideeën, palmen, een diversiteit aan vlinders en bomen/planten. Deze schoonheid won het van de bijtende muggen en mieren. Bij terugkomst stond ons een welkom bij het volgende ‘adventure’ te wachten. De cocktailbar/restaurant had happy hour. Dat konden we niet laten gaan en een Bob hadden we niet nodig om de 30 meter naar de hut terug te vinden. Na een heerlijke maaltijd en een diversiteit aan cocktails (we hebben zo ongeveer alles geproefd) ging het aggregaat weer uit. (Noot: het eiland heeft geen stroomvoorziening en het aggregaat werkt van 18.00 – 24.00 uur voor de levering van energie. Overdag is er geen electra) Dat is dan tevens het teken dat we naar bed moeten. Morgen moeten we er weer vroeg uit.

Zondag 13 november 2011

Om 6 uur wederom de wekker. Nu een trekking de bergen in. Op de top van de (enige) berg van het eiland heeft, ten tijde van de Khmer Rouge, een groot afweergeschut gestaan. De Khmer Rouge gebruikte dit strategische punt om zowel aanvallen van de Vietnamezen als die van de Cambodjaanse overheid af te slaan. De zoon van de familie waar we zijn begeleidt ons. Ook hij heeft een groot kapmes mee om een beetje een pad uit te slaan. Er gaat vrijwel nooit meer iemand naar boven. Ik heb vele trekkingen gedaan, maar deze was toch echt een topper. Klimmen, klauteren, tijgeren alles hebben we moeten doen om uiteindelijk deze top te bereiken. Dwars door de jungle, zo heet en vochtig dat wij , in de schaduw, letterlijk stoomden. Na anderhalf uur hebben we de top bereikt en dat gaf een voldaan gevoel. Een gigantisch bouwwerk met uitzicht op zowel Cambodja als Vietnam. Indrukwekkend. De terugtocht was nog zwaarder dan naar boven. Door de vochtige klei moesten we echt heel beheerst en rustig afdalen. Van boom naar boom, hangend aan de lianen en in evenwicht blijven door je overal aan schrap te houden. Hierbij worden de films van Indiana Jones kinderspel. Op een gegeven moment waren we de gids kwijt. Hij liep, als een aap, over de kruinen van de bomen. Luid joelend en lachend rende hij heen en weer. Hij had ‘jungle patatoes’ gevonden en wilde deze even uitgraven. Met een 10-tal patatoes (ter grootte van een flinke suikerbiet) kwam hij uiteindelijk weer terug. Wij vervolgde ons pad en glibberend en glijden waren we rond half 10 weer terug op de basis. Wij werden binnengehaald met water en een heerlijk ontbijtje. Maar het lekkerste was toch wel de duik in de zee om alle modder en prut van ons lijf en de kleding af te spoelen. Als afsluiting was er na het ontbijt nog een heerlijke (kokos)olie massage om de spieren weer in normale proporties terug te krijgen. Aan alles komt een eind.
Om 12 uur met de boot terug naar het vasteland. Met de shared taxi terug naar Takeo. Onderweg hebben we afscheid genomen van Yvonne en Trudy. Zij gaan door naar Sihanoukville ( www.trudyenyvonneinazie.waarbenjij.nu ). In Angtasom afscheid genomen van Carola (zij gaat maandag weer terug naar huis), Mark en Eva. Syna en ik weer op de brommer terug naar huis. Al met al, een experience/adventure weekend waar we van genoten hebben.

Maandag 14 november 2011

Weer een gewone werkdag. Kwart over 6 er uit. Douchen, ontbijten en naar het werk. De mannen zijn echt opgeschoten. Vanochtend de laatste hand gelegd aan het optrekken van de muren en het plaatsen van de ramen en deuren. De school is nu 3 lokalen en een opslagruimte rijker. Ook zijn de bomen gepland. Goed beschermd tegen het loslopende vee en makkelijk water te geven door de pijpen. Over een paar jaar geven deze bomen veel schaduw op de school en het schoolplein en vruchten voor de lunch van de kinderen. Morgen gaan we in overleg met de dorpsraad voor finishing touch. Volgende week moet het klaar zijn en de voorbereidingen voor het definitieve afscheid in het dorp zal een formeel tintje krijgen.

Inmiddels heb ik van Adam bericht gekregen. Ik ga a.s. donderdag met hem en de Directeur Gevangeniswezen op bezoek in de gevangenis van Phnom Penh. Ben erg benieuwd wat ik te zien krijg…
Donderdag komen Trudy en Yvonne naar Phnom Penh. Syna (en zijn broer) leiden ze dan rond en ’s avonds zijn ze te gast bij mijn ‘huis’. Vrijdag vertrekken we dan weer naar Phnom Penh waar Eva en Mark aansluiten. Over wat we gaan doen….. in de volgende weblog meer hierover.

Was weer een heel verhaal en ik hoop dat jullie een beetje (mee)genoten hebben. Bedankt voor jullie reacties op de site en de mail. Heel leuk om dan weer ff op internet te zitten. Soms lijkt het of de tijd vliegt, soms lijkt het zo traag te gaan (afgelopen weekend voelde als een week).

Allemaal weer een hele fijne (werk)week toegewenst,

Groetjes en tot de volgende weblog maar weer,

Peterhans

Wil je meedoen aan het kado voor het huwelijk van Syna;
Stort jouw bijdrage op Raborekening 12.75.13.256 t.n.v. P. Koperberg en vermeld ‘HUWELIJK SYNA’. Stuur mij ook even een mail met een foto van jou naar p.koperberg @ gmail.com als je meedoet.

Wil jij ook het Cambodja project steunen? Maak dan jouw vrijwillige bijdrage over op:
Stichting En Route, Rotterdam:
Giro 2619459 o.v.v. Cambodja 2011
Alvast super bedankt!

Het Cambodja project is een initiatief van Stichting En Route uit Rotterdam( http://www.stichting-enroute.nl )

Voor het Cambodjaproject 2012 werkt En Route samen met Stichting Commundo www.commundo.nl en de Stichting Hopefull Children's Center Cambodja www.hopchicen.org